De Gapende Medemens,
Verleden vrijdag besloot ik in een vlaag van gastronomische goesting om nog eens in het lepelblad mijn tent te gaan opslaan. Het was al enige tijd geleden, en toen ik rond 19 uur binnenstompelde zat de zaak stampvol.
Met mijn charmanste blik vroeg ik op ze nog plaats hadden (niet gereserveerd) voor deze hongerige medemens en vriendelijk werd ik op de hoogte gebracht dat ik binnen enkele minuutjes een tafeltje kreeg toegewezen.
Daar ik dertig seconden ervoor had besloten om te gaan eten en te leeg was om een vriend en/of vriendin op te trommelen heb ik mezelf gebombardeerd dé gapende medemens van de avond.
De competitie was hard de peuter van een jaar en half kon al verrassend goed staren, maar hij was te gefacineerd door mijn kleurige verschijning en het feit dat z'n mama hem toeriep ... niet zo gapen naar de mensen! heeft zijn opmars danig gefnuikt.
Het rijk was dus voor mezelf en ik besloot om mij eens langzaam vol te proppen om de beginnen met Twee kraakverse maatjes.
Bij het proeven van mijn voorgerecht kwam mij het zicht van een koude Friesche ochtend aan boord van een Hollandse Sloep waar de Kapitein ons vergast op een fris maatje. Nog een ultrakoude grog erbij of een heerlijke ijsgekoelde vodka ...MMM... Terug in de relateit zette ik een tussenspurt in en keek naar de mensen rondom mij: Mensen met kleine kinderen, grootouders met hun kinderen, een quartet viswijven (correctie vriendinnen) en kerels van mijn leeftijdcategorie die indruk wouden maken op een mogelijke vriendin. Helaas was de dude in kwestie iets te gierig en bestelde ie twee glazen witte wijn in plaats van ineens een fles. Met 5 € meer te spenderen had ie waarschijnlijk een iets betere indruk gemaakt.
Tegen dan had iemand van het uitstekende zaalpersoneel me al mijn hoofdgerecht voorgeschoteld. Als een geruislooze dancecrew balanceerde dit op elkaar ingespeelde team tussen het gastvrij ontvangen van de gasten en het distribueren van de gerechten uit de keuken. Een stukje kunst op zich. Mijn liguini met courgettes, curry en scampi's werd met middelvliegende bewegingen in mijn mond geswirld en ze konden mijn glimlach waarscihjnlijk tot op de kruidenmarkt in Mumbaï gezien hebben. Okergele pastaslierten, met felgroene courgettes en scampi's die dit huwelijk deden matchen. Zelfs de oude heer met zijn vrouw proefden dat het lekker was.
Tegen het dessert was ik al voldaan maar heb ik toch een panacotta met veel stijl verorberd voor de goesting die nog komt.
Kortom ik heb het ganse restaurant begaapt en heerlijk gegeten, in essentie een heerlijke avond.