Huis Perrekes

WZC Perrekes o.l.v. Carla Molenberghs zet onze moeder na 2 jaar aan de deur zonder grondige reden. Zogezegd omdat ze herhaaldelijk zegt dat ze daar niet op haar plaats is. Gaat ze misschien niet snel genoeg achteruit en is ze misschien niet gedwee genoeg? « grens geven » is een veel terugkomende uitspraak  Ik hoop dat geen enkele persoon met dementie en hun familie dit mee moet SCHAAM U!

Carla Molenberghs heeft onze moeder 'zonder medische reden' -dixit CRA dr. Van den Broeck en mede namens Dr. De Peuter- gedumpt in het ziekenhuis. Haar uitspraken zoals: "ik moet ze hier niet hebben, neem uw moeder mee, het maakt niet uit naar waar, ik wil er geen verantwoordelijkheid meer over", zijn verbijsterend en staan in schril contrast met de mooie woorden op de website, maar het internet is gewillig... Voor ons, de kinderen, houdt 'belevingsgerichte' zorg wel wat meer in dan de fysieke zorg van op tijd eten, drinken, slapen en netjes aangekleed zijn. 'Schijn' bedriegt. Als intelligente vrouw met dementie stadium 1 paste ons moeke blijkbaar niet in het profiel van Perrekes. Ze was nl. nog niet klaar voor een leven zonder betekenisvolle activiteiten en de constante boodschap: "we moeten loslaten, we gaan allemaal een beetje dood, we moeten samen wenen...". Nee: niet iedere mens met dementie wil de dagen vullen met groentjes kuisen, een knoop aannaaien, naar de kampioenen kijken, ronddwalen in een kleinschalige woonomgeving en als palliatieve patiënt in spé behandeld worden. In 'de Villa' wordt er een 'corrigerende en begrenzende' aanpak gehanteerd die écht leven in de kiem smoort. Gsm is verboden en er zijn constant wijzigende regeltjes. Hierover was geen transparantie communicatie mogelijk. Bovendien werd info betr. medicatiegebruik geweigerd, valpartijen werden verdoezeld, anti-psychotica wordt zonder overleg toegediend, er is geen gelijkwaardigheid in de omgang en geen bereidheid tot dialoog. Ik hoop dat geen enkele ouder met dementie, geen enkel kind van een ouder met dementie dergelijke toestand nog zal meemaken. Daarom is het belangrijk dat de buitenwereld (kinderen van ouders met dementie, ministers, expertisenetwerk dementie, de zorginspectie, opleidingsinstanties van zorgpersoneel, andere voorzieningen voor mensen met dementie) ook toegang hebben tot deze inside informatie over het reilen en zeilen in de Villa. Het is nl. niet al goud wat blinkt. Er zijn nog andere centra waar er prima zorg is voor mensen met dementie, fysiek maar óók emotioneel, cognitief en psycho-sociaal, en zonder keurslijf. Dus Écht belevingsgericht.

In dit rusthuis in Geel heeft mijn grootmoeder een tijdje verbleven. Er zijn hier 3 verschillende “huizen” waar (demente) bejaarden terecht kunnen en opgevangen worden. Binnenin is het ook ingericht zoals een gewoon huis met een keuken, leefplaats, slaapkamers, terras, … Er heerst echt een huiselijke sfeer en de verzorgsters waren toen heel vriendelijk.