Park Café

C'est un endroit ou j'irais tous les jours, car il est merveilleux , on y mange à merveille. Les patrons sont sensationnels et insupérables, le personnel est super. Et il est situé sur la plus belle place du monde

9 AM, snel nog een paar rapporten afdrukken om mee te nemen naar de klant. Oh nee, de printer wil niet mee... Dan maar zonder prints en bij de klant een excuus over het milieu verzinnen. Damn, ik moet er al zijn om 10u en het is nog even rijden. Hush hush met de lift naar het elfde om de sleutel van de auto en GPS mee te grijpen. Pfieuw, ik zit in de auto. Snel de GPS instellen en off we go! Watte? Low Battery? Dat maakt toch niet uit want het kabeltje steekt erin? Oei, kabeltje zit wel erg los en geeft slechts sporadisch energie aan de GPS. Ok, even proberen om met de GPS in mijn hand en de kabel er tegen aandrukkend te vertrekken. Ga ik dat volhouden tot in Wemmel? Nee dus, nog geen 100m en de GPS valt uit. Adem in, adem uit, adem in, adem uit, komaan je kan het, adem in, adem uit. Dan maar op het geheugen naar Wemmel. Valt eigenlijk nog wel mee, ik weet welke afrit ik moet nemen en ik herken alles nog, ik moet een beetje verderop naar links en dan ben ik er. Maar wat zie ik daar? Potverdriedubbeltjes! Wegomleiding! Gewoon volgen en zien waar ik uit kom... Lap zeg, ik ben verdwaald. Ik heb genoeg afgezien, ik roep een noodlijn in. Mijn vriendelijke collega begeleidt me via de telefoon tot aan de voordeur van het bedrijf. Ik ben maar tien minuten te laat. De klant is heel vriendelijk en heel tevreden met de resultaten (dat gaat de goede weg op!) Na een constructieve vergadering word ik door hen meegenomen naar de hemel, ook wel Park Café genoemd. Het zonnetje schijnt dus we zetten ons op het terras. Door de glazen wanden langs de rand ben je beschermd van windopstootjes en kan je nog steeds genieten van het parkje dat het terras omringt. De bediening behandelt je als een koningin. Meteen krijgen we een welkomsthapje dat zelfs door het geweldigste superlatief niet omschreven kan worden. Mijn hoofdgerecht daarna smaakt alsof het speciaal voor mij uitgevonden is. Tot in de puntjes verzorgd en afgewerkt. Ik ben weer volledig zen. Zo zie je maar dat de wet van Murphy niet eeuwig kan gelden, zolang je maar weet waar je naartoe moet gaan...